Dag thuisfront!
We zijn eindelijk in Oostenrijk geraakt nadat onze
sneeuwklassen werden uitgesteld door corona. En hoe zalig plezant is het hier!
Maar we zullen beginnen bij het begin…
Gisteren stonden we vol spanning te wachten tot we konden
vertrekken. De bus stond er al toen we op school aankwamen en we konden onze
valiezen direct inladen.
Nadien deed juf Christel nog een afscheidswoordje, zijn we
onze ouders nog een dikke knuffel gaan geven en was het tijd om de bus op te
stappen. Een paar van ons hadden het even een klein beetje moeilijk, maar toen
we aan de kerk van Poederlee waren, waren al die traantjes al opgedroogd!
De busrit viel eigenlijk heel goed mee: sommigen hebben veel
geslapen en sommigen bijna niets, maar dat heeft niets aan de sfeer gedaan. Om
half 7 scheen het zonnetje onze bus al binnen. We passeerden nog het stadion
van München en daarna begonnen de bergen ook stilaan in zicht te komen.
En om half 10 waren we er dan eindelijk! Onze bus reed de parking op en eindelijk
konden we onze benen strekken in de sneeuw! We konden onze ogen niet geloven:
Er ligt hier zoveel sneeuw, alles is wit! (Behalve de weg dan.)
Deze voormiddag heeft iedereen de valiezen uitgepakt en alles
in de kasten ‘gelegd’. We hopen dat de kamercontrole morgen nog een beetje
meevalt J.
Maar onze kamers dan… Niet te doen! Zo chic! De jongens die
in een appartementje liggen (ook een deel van het hotel), hebben per 2 of per 3
een eigen slaapkamer mét eigen toilet én douche. Daarnaast hebben ze ook nog
een klein keukentje en living, zelfs met tafel!!! Niet te doen, zo chic! Ook de
andere kamers zijn dik in orde! Het is een heel mooi hotel met
supervriendelijke eigenaars. Deze middag kregen we zelfs al pizza! MMMMM!!!
Deze namiddag zijn we onze skibotten gaan passen en hebben we
al wat oefeningetjes op de latten gedaan: glijden op 1 ski, 2 ski’s, stoppen in
ploeg, … Er zijn er al veel die de sneeuw van dichtbij bestudeerd hebben, bij
anderen ging het al iets vlotter.
Toen we terug in het hotel waren, hebben we nog gesmuld van
de mandarijntjes en speculaasjes van de voke van Mauro van het 5e
leerjaar.
We hebben ondertussen juist gedoucht, hebben ons dagboek
ingevuld en zijn nu bezig met het contractwerk. Om half 7 gaan we eten. Het
ruikt hier al lekker, dus dat belooft weeral!!!
Nog even een woordje aan de klas van vorig jaar die spijtig
genoeg niet is kunnen vertrekken. We vinden het echt supererg voor jullie en
hopelijk kunnen jullie toch nog een beetje meegenieten via de blog. We denken
aan jullie en genieten dubbel en dik voor jullie mee!
